Indeks ten "wymyślił w latach 60-tych XX wieku naukowiec A.G. McArthur aby mierzyć stopień zagrożenia pożarowego w lasach Australii. Indeks ten łączy dane "suchości" bazujące na opadach deszczu i parowaniu ze zmiennymi prędkości wiatru, temperatury i wilgotności.
Wartości indeksu w przedziale 12 - 25 świadczą o "WYSOKIM" poziomie zagrożenia,podczas gdy wartość ponad 50 stanowi o "POWAŻNYM" zagrożeniu pożarowym. Powyżej tego poziomu wprowadzono w 2010 roku rozróżnienie dla obszarów leśnych oraz łą i pastwisk (użytków zielonych). Dla obszarów leśnych wartości ponad 75 przypisano kategorii "EXTREMALNE" a ponad 100 kategorii "KATASTROFICZNE" (lub inaczej KOD CZERWONY). Dla obszarów użytków zielonych wartości dla kategorii "EXTREMALNE" I "KATASTROFICZNE" zwiększono odpowiednio do 100 i 150.